Ιλιάδα Β' Γυμνασίου - Ραψωδία Α' (στ. 1- 306)
ΣΤΙΧΟΙ
1 – 53
1Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.1-11: Προοίμιο – Επίκληση της
Μούσας – Εισαγωγή στην επική αφήγηση.
2Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.12-24: Ο Χρύσης ζητάει την
απελευθέρωση της κόρης του.
3Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 25-43: Ο Αγαμέμνονας αρνείται
και διώχνει το Χρύση – Η προσευχή του Χρύση.
4Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 44-53: Ο Απόλλωνας στέλνει
λοιμό στους Αχαιούς.
Ø ΒΑΣΙΚΑ
ΘΕΜΑΤΑ:
1) Για να πει
την ιστορία του, ο ποιητής χρειάζεται τη βοήθεια της Μούσας.
2) Ο θυμός του
Αχιλλέα έφερε πολλές συμφορές στους Αχαιούς.
3) Ο θυμός ήταν
αποτέλεσμα της έχθρας που έστειλε ο Απόλλωνας ανάμεσα στον Αχιλλέα και στον
Αγαμέμνονα, επειδή ο τελευταίος πρόσβαλε τον ιερέα Χρύση και δεν άφησε ελεύθερη
την κόρη του.
Ø
ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ ΘΕΩΝ:
1) Ο ποιητής
καλεί τη θεά (τη μούσα) να τον βοηθήσει στην αφήγηση της ιστορίας του.
2) Ο Χρύσης
επικοινωνεί με τον Απόλλωνα και μπορεί να τον πείσει να του κάνει κάποια χάρη.
3) Ο Απόλλωνας
οργίζεται με τον Αγαμέμνονα.
4) Ο Δίας κάνει
τρομερά σχέδια για τους ανθρώπους και φροντίζει να εκπληρωθεί η
βούλησή του με οποιοδήποτε κόστος για τους θνητούς.
Ø ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ
ΠΡΟΣΩΠΩΝ:
- ΑΧΙΛΛΕΑΣ:
Παθιασμένος, ευγενικός, άριστος, φιλονικεί με τον Αγαμέμνονας και ο τρομερός
θυμός του έχει ολέθριες συνέπειες για τους Αχαιούς.
- ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ:
Σκληρός, ασεβής, εγωιστής, αντιπαθής, που ασκεί με απόλυτο τρόπο την εξουσία
που του δίνουν οι τίτλοι του.
- ΧΡΥΣΗΣ:
Θεοσεβής και συμπαθητικός αρχικά, εγωιστής, εκδικητικός, που βάζει πάνω απ’ όλα
το δικό του συμφέρον.
ΣΤΙΧΟΙ
54 – 306
Ø ΔΟΜΗ:
1Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.54-68: Ο Αχιλλέας συγκαλεί
συνέλευση και προτείνει να συμβουλευτούν μάντη.
2Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 69-84: Ο μάντης Κάλχας
εκφράζει το φόβο του να μιλήσει και ζητεί προστασία από τον Αχιλλέα.
3Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.85-101: Ο Αχιλλέας
διαβεβαιώνει το μάντη πως δεν κινδυνεύει κι εκείνος αποκαλύπτει την αιτία του
κακού.
4Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.102-129: ο Αγαμέμνονας
κατηγορεί το μάντη.
5Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 130-187: Η σύγκρουση του
Αγαμέμνονα με τον Αχιλλέα.
6Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.188-244: Ο εξοργισμένος
Αχιλλέας σκέφτεται να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα – Παρεμβαίνει η Αθηνά και τον
συγκρατεί.
7Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.245-303: Η προσπάθεια του
Νέστορα να συμφιλιώσει τους δυο ήρωες.
Ø ΒΑΣΙΚΑ
ΘΕΜΑΤΑ:
1) Η συνέλευση.
2) Οι
κατηγορίες του Αγαμέμνονα εναντίον του μάντη Κάλχαντα.
3) Η σύγκρουση
Αχιλλέα και Αγαμέμνονα.
4) Η αιτία του
Τρωικού πολέμου.
5) Η παρέμβαση
της Αθηνάς και ο διάλογός της με τον Αχιλλέα.
6) Η αποχώρηση
του Αχιλλέα από τον πόλεμο και οι προβλέψεις του.
7) Η
αποτυχημένη παρέμβαση του Νέστορα.
Ø ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ
ΘΕΩΝ:
- Στίχοι
195-196 και 208-209: Η Ήρα αγαπάει εξίσου τον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα.
Ø ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
ΘΕΩΝ:
- Στίχοι
193-222: Η Αθηνά κατεβαίνει από τον Όλυμπο και συνομιλεί με τον Αχιλλέα.
Ø ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ
ΠΡΟΣΩΠΩΝ:
- ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ:
Σκληρός, εγωιστής, αλαζόνας, φιλονίκης.
- ΑΧΙΛΛΕΑΣ:
Γενναίος, λογικός, δίκαιος, ανυποχώρητος σε ζητήματα τιμής, συναισθηματικός,
ευσεβής, υπερήφανος, εγωιστής.
- ΝΕΣΤΟΡΑΣ:
Λογικός, σοφός, με άψογη επιχειρηματολογία.
Ø ΑΠΟ
ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ:
- Η
Αθηνά λειτουργεί ως «από μηχανής θεός» αφού παρεμβαίνει στη φιλονικία
Αγαμέμνονα – Αχιλλέα, τη στιγμή που ο Αχιλλέας σκέφτεται να σκοτώσει τον
αρχιστράτηγο, δίνει δηλαδή λύση σε κρίσιμες στιγμές της πλοκής, τη λύση που δεν
μπορούν να δώσουν με αληθοφάνεια οι πρωταγωνιστές του έργου.
Ø Η
ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑ:
1) Στίχοι
106-120: Εισαγωγή.
2) Στίχοι
121-147: Χαλαρή αντιπαράθεση.
3) Στίχοι
148-171: Απότομη ένταση και μετατροπή της αντιπαράθεσης σε ανοιχτή πλέον
σύγκρουση, αποκάλυψη μιας υποβόσκουσας γενικότερης αντιπαλότητας.
4) Στίχοι
172-187: Κορύφωση της σύγκρουσης.
5) Στίχοι
188-222: Μετεωρισμός της σύγκρουσης, εσωτερική πάλη του Αχιλλέα, παρέμβαση της
Αθηνάς.
6) Στίχοι
223-244: Πτώση σε καθαρά λεκτική αντιπαράθεση, επικύρωση με τον όρκο του
Αχιλλέα.
7) Στίχοι
245-284: Διακοπή της αντιπαράθεσης.
8) Στίχοι
285-303: Χαλάρωση και κλείσιμο.
Ø Αφηγηματικές
τεχνικές - Εκφραστικά μέσα
1.
Τα
άστοχα ερωτήματα (στ. 66) σε συνδυασμό με τους
δισταγμούς του Κάλχανταεπιβραδύνουν (καθυστερούν) το χρόνο της αφήγησης.
2.
Επική
ειρωνεία : όταν οι ακροατές γνωρίζουν κάτι που οι
ήρωες του έπους το αγνοούν (στ. 55 κ.εξ.)
3.
Το
σχήμα του αδυνάτου : όταν ο ποιητής
θέλει να τονίσει ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι, το παραλληλίζει με κάτι που
είναι αντίθετο στους φυσικούς νόμους. (ισχύει και στα δημοτικά
τραγούδια)(στ. 235 κ.εξ.).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου