Φιλολογική Γωνιά

Θέμα : Το χαρούμενο ξύπνημα του ανθρώπου της πόλης μέσα στη φύση και η αισιόδοξη προοπτική που σηματοδοτεί αυτή η ξεχωριστή μέρα. Ø   Βασική ιδέα του ποιήματος είναι η σημασία της επαφής με τη φύση στη σωματική και την ψυχική ευεξία και στην κατανόηση του νοήματος της ύπαρξης. Ενότητες Το ποίημα μπορεί να χωριστεί σε δύο νοηματικές ενότητες: 1 η ενότητα: στίχοι 1-8: Το χαρούμενο ξύπνημα στη φύση. 2 η ενότητα : στίχοι 9-14: Το αισιόδοξο μήνυμα της φωτεινής μέρας Τεχνική του ποιήματος ·         Ο ποιητής και ο λόγος του. Ο ποιητής συμμετέχει στα ποιητικά γεγονότα. Μιλώντας σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, εκφράζει, εκτός από τον εαυτό του, και όσους διακατέχονται από τα ίδια με αυτόν συναισθήματα και από τις ίδιες εσωτερικές ανάγκες («Ξυπνάμε», «προχωράμε» κ.ά). Η θετική αυτή εικόνα για το μέλλον έχει αρχική πηγή της την αμεσότητα της επαφής με τη φύση. Η προσωπική παρουσία του ποιητή και η έκφραση των συναισθημάτων του δίνο...

ΣΤΙΧΟΙ 1 – 53 1Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.1-11: Προοίμιο – Επίκληση της Μούσας – Εισαγωγή στην επική αφήγηση. 2Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ.12-24: Ο Χρύσης ζητάει την απελευθέρωση της κόρης του. 3Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 25-43: Ο Αγαμέμνονας αρνείται και διώχνει το Χρύση – Η προσευχή του Χρύση. 4Η ΕΝΟΤΗΤΑ: στ. 44-53: Ο Απόλλωνας στέλνει λοιμό στους Αχαιούς. Ø   ΒΑΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: 1)      Για να πει την ιστορία του, ο ποιητής χρειάζεται τη βοήθεια της Μούσας. 2)      Ο θυμός του Αχιλλέα έφερε πολλές συμφορές στους Αχαιούς. 3)      Ο θυμός ήταν αποτέλεσμα της έχθρας που έστειλε ο Απόλλωνας ανάμεσα στον Αχιλλέα και στον Αγαμέμνονα, επειδή ο τελευταίος πρόσβαλε τον ιερέα Χρύση και δεν άφησε ελεύθερη την κόρη του. Ø   ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ ΘΕΩΝ : 1)      Ο ποιητής καλεί τη θεά (τη μούσα) να τον βοηθήσει στην αφήγηση της ιστορίας του. 2)   ...

      Ο θεός Δίας ήταν γνωστός για τις απιστίες του προς τη σύζυγό του, Ήρα. Η σχέση τους ήταν ταραχώδης και οι συγκρούσεις μεταξύ τους συχνά έπαιρναν πολεμικές διαστάσεις. Ο μύθος λέει, ότι η Ήρα κάθε φορά που μάθαινε για μια νέα απιστία του Δία, γινόταν εκδικητική, κυνηγούσε και τιμωρούσε την εκάστοτε αντίζηλό της. Για έναν χρόνο, μια νύμφη που ονομαζόταν Ηχώ είχε τη δουλειά να αποσπά την προσοχή της Ήρας από τις υποθέσεις του Δία, μιλώντας της ακατάπαυστα. Όταν η Ήρα ανακάλυψε την απάτη, την καταράστηκε να επαναλαμβάνει τα λόγια των άλλων. Σε έναν καυγά του ζευγαριού, η Ήρα κατηγόρησε τον Δία ότι δεν επιθυμούσε πια την ίδια, επειδή σπαταλούσε την ενέργειά του στις άλλες γυναίκες. Για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο πατέρας των Θεών, υποστήριξε πως ο λόγος που την απέφευγε ήταν ότι οι γυναίκες απολάμβαναν τον έρωτα περισσότερο από τους άντρες και αυτό τον έκανε να χάνει το ενδιαφέρον του…       Η επίσημη αρχαία ελληνική θρησκεία δεχόταν ως νόμιμη...

·          Τα πρόσωπα του έργου Ελένη: Κόρη του Τυνδάρεω, βασιλιά του Άργους και της Λήδας. Κατηγορείται ότι είναι υπαίτια για τον Τρωικό πόλεμο καθώς εγκατέλειψε τον σύζυγό της κι έφυγε με τον Πάρη στην Τροία. Προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της. Πρωτέας : Βασιλιάς της Αιγύπτου (μυθολογικό πρόσωπο). Προστατεύσε την Ελένη σαν κόρη του μέχρι τον θάνατό του. Χορός : Αποτελείται από Ελληνίδες σκλάβες στην Αίγυπτο, φίλες της Ελένης Θεοκλύμενος : Γιος του Πρωτέα και της Ψαμάθης. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Θεοκλύμενος δεν σεβάστηκε την Ελένη και την πιέζει επίμονα να παντρευτούν. Θεονόη : (θεός + νόησις) Κόρη του Πρωτέα και της Ψαμάθης και αδερφή του Θεοκλύμενου. Παρουσιάζεται να έχει μαντικές ικανότητες. Συμβουλεύει την Ελένη και θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του έργου. Μενέλαος : Βασιλιάς της Σπάρτης και σύζυγος της Ελένης. Μετά το τέλος του πολέμου, περιπλανήθηκε στις θάλασσες για 8 χρόνια. Τελικά κατέφθασε στ...

ΧΡΟΝΙΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ& ΠΟΙΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Χρονική βαθμίδα  Φανερώνεται από τον χρόνο του ρήματος και είναι η βαθμίδα στην οποία γίνεται αυτό που σημαίνει το ρήμα (παρόν, παρελθόν, μέλλον). Οι χρόνοι διακρίνονται σε :   α)παροντικούς:  ενεστώτας και παρακείμενος β)  παρελθοντικούς:  παρατατικός, αόριστος και υπερσυντέλικος γ)  μελλοντικούς:  εξακολουθητικός, συνοπτικός και συντελεσμένος μέλλοντας Το ποιον ενέργειας  Είναι αυτό με το οποίο παρουσιάζεται αυτό που σημαίνει το ρήμα. Οι χρόνοι διακρίνονται σε:   α)μη συνοπτικούς   –φανερώνουν επανάληψη, διάρκεια (ενεστώτας, παρατατικός και εξακολουθητικός μέλλοντας) β)  συνοπτικούς   – παρουσιάζουν κάτι στιγμιαία, συνοπτικά (αόριστος και συνοπτικός μέλλοντας) γ) συντελεσμένους   - δηλώνουν ότι κάτι είναι τελειωμένο (παρακείμενος, υπερσυντέλικος και συντελεσμένος μέλλοντας)

1. Τυπικές Εκφράσεις Φράσεις απαράλλαχτες ή ελαφρώς παραλλαγμένες που επαναλαμβάνονται (π.χ Ερμής ψυχοπομπός κι αργοφονιάς, λόγια που πετούσαν σαν πουλιά). 2.  Τυπικά θέματα Ενέργειες, δραστηριότητες απαράλλαχτες ή ελαφρώς παραλλαγμένες που επαναλαμβάνονται, όπως η φιλοξενία και ο αναγνωρισμός. 3.  Ανθρωπομορφισμός Οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι θεοί σκέφτονται, νιώθουν και συμπεριφέρονται όπως οι άνθρωποι. Γι’ αυτό δεν έχουν μόνο αρετές αλλά και πάθη (αγαπούν, μισούν, ερωτεύονται, ζηλεύουν, φθονούν, εκδικούνται, ποθούν, χρησιμοποιούν δόλο και πονηριά και πολλά άλλα). 4.  Ενανθρώπιση Όταν κάποιος θεός παίρνει τη μορφή ανθρώπου για να εμφανιστεί μπροστά σε κάποιον ήρωα. 5.  Επιφάνεια Όταν ο θεός αποκαλύπτει την πραγματική του θεϊκή ταυτότητα. 6.  Παρομοίωση Σχήμα λόγου που το χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας γλώσσα. Οι λέξεις που την αποκαλύπτουν είναι: σαν, καθώς, όπως. 7.  Επική ειρωνεία Οι ήρωες αγνοούν την αλήθεια, αλλά ο αναγνώστ...

ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β’  Πολλά ρήματα σχηματίζουν τον ενεργητικό και μέσο αόριστο από το θέμα με τις καταλήξεις του αντίστοιχου παρατατικού στην οριστική και του αντίστοιχου ενεστώτα στις άλλες εγκλίσεις (καθώς και στο απαρέμφατο και τη μετοχή). Ο αόριστος αυτός λέγεται αόριστος δεύτερος. ·          Στο απαρέμφατο και τη μετοχή της ενεργητικής φωνής τονίζεται στη λήγουσα: βαλεῖν. ·          Στο απαρέμφατο της μέσης φωνής τονίζεται στην παραλήγουσα: γενέσθαι. ·          Στο β΄ ενικό της προστακτικής της μέσης φωνής τονίζεται στη λήγουσα είτε είναι απλό είτε σύνθετο το ρήμα (λαβοῦ, ἀντιλαβοῦ). ·          Μερικών αορίστων το β΄ ενικό πρόσωπο της ενεργητικής προστακτικής τονίζεται στη λήγουσα: ἐλθέ, λαβέ, εὐρέ, εἰπέ, ἰδέ των ρημάτων ἔρχομαι, λαμβάνω, εὐρίσκω, λέγω, ὁρῶ αντίστοιχα. ·        ...